Καθόμουν και σκεφτόμουν τι άρθρο να γράψω σήμερα και ύστερα σκέφτηκα: ” Γιατί δεν ασχολούμαι με το αγαπημένο μου θέμα, τα τατουάζ ”. Όταν ήμουν σε μικρότερη ηλικία είχα αποφασίσει με μία φίλη μου να κάνουμε τατουάζ, έτσι πήρα την άδεια της μητέρας μου γιατί ήμουν ανήλικη και πήγα και έκανα μία ωραία πεταλουδίτσα, το αγαπημένο μου ζωάκι!!! Ποτέ όμως δεν είχα ασχοληθεί με την ιστορία του τατουάζ, από πού προήλθε και πως έφτασε εδώ, για αυτό και σκέφτηκα αφού θέλω να ασχοληθώ με αυτό το θέμα γιατί να κρατήσω αυτές τις γνώσεις μόνο για εμένα και να μη τις μοιραστώ και με άλλους; Έτσι και έγινε έκατσα να γράψω μία μικρή ιστοριούλα για την ιστορία του τατουάζ με βάση τις πληροφορίες που διάβασα στο ίντερνετ.
Κατ’αρχάς η λέξη τατουάζ είναι η ελληνική διασκευή της λέξης tattoo. Η λέξη ” tattoo ” έχει προέλθει από πολυνησιακή λέξη ” tatau ” η λέξη αυτή δεν έχει κάποια συγκεκριμένη έννοια, η έννοιά της αλλάζει ανάλογα την χρήση της μέσα στη πρόταση. Η λέξη ” tatau ” παραποιήθηκε από τους Ευρωπαίους που το 18 αιώνα είχαν ξεκινήσει επαφές με τους Σαμόα μεταξύ και άλλων Πολυνησιακών πολιτισμών. Οι Πολυνησιακοί δεν είχαν κάποια γραπτή γλώσσα και έτσι οι διάφοροι Ευρωπαίοι που επισκέπτονταν τα μέρη εκείνα δεν καταλάβαιναν σωστά τις λέξεις που άκουγαν και στη προσπάθειά τους να τις προφέρουν τις παραποιούσαν. Όσον αφορά τη λέξη ” δερματοστιξία ” έχει τις ρίζες στην αρχαία Ελληνική λέξη στίξη» (χτύπηµα) ή «κατάστιξη» και η πράξη «στιγµατισµός». Το σηµάδεµα του σώµατος λεγόταν δερµατοστιξία.
Το τατουάζ ξεκίνησε περίπου το 5000 π.Χ και δημιουργείται με την εισαγωγή έγχρωμων υλικών κάτω από την επιφάνεια του δέρματος. Το 1991 στις Άλπεις Otztaler βρέθηκε από Γερμανούς τουρίστες που έκαναν ορειβασία, μία καλοδιατηρημένη μούμια ενός ανθρώπου που είχε ζήσει πριν 5300 χρόνια, λόγω των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών στις Άλπεις. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως είχε 57 τατουάζ άνθρακα: απλές τελείες και γραμμές κάτω στη σπονδυλική στήλη, ένα σταυρό στο εσωτερικό του αριστερού γονάτου, έξι ευθείες γραμμές 15 εκατοστών πολύ πάνω από τα νεφρά και πολλές παράλληλες γραμμές πάνω στους αστραγάλους.
Με βάση πληροφορίες που υπάρχουν, τα τατουάζ ξεκίνησαν στις Πολυνησιακές φυλές που έκαναν τατουάζ στο σώμα τους κατά τη διάρκεια τελετών μύησης, από κάρβουνο που έτριβαν μέσα στις τομές αφού χάραζαν το σώμα τους, με αποτέλεσμα μετά τη επούλωση τους τα αδιάλυτα μόρια του κάρβουνου να παραμένουν μέσα στο δέρμα. Κάτι παρόμοιο κάνουν και στην Αφρική μέχρι και σήμερα κυρίως στις τοπικές παραδόσεις. Κόβουν το δέρμα τους με μαχαίρι, το σηκώνουν λίγο και μετά το τρίβουν με ειδική άμμο ή στάχτη, ώστε να αυξηθούν οι ουλές και να πάρουν μια μορφή στο σώμα τους. Τα σημάδια που μένουν φαίνονται σαν γραφή Μπράιγ.
Στην Ιαπωνία έχουν βρεθεί πύλινα ειδώλια της παλαιολιθικής εποχής που έχουν αναπαραστάσεις από παλαιστές με καλυμμένο από τατουάζ όλο το σώμα τους.
Στη Κίνα από την Δυναστεία του Zhou μέχρι τη Δυναστεία του Qing το τατουάζ γινόταν στους φυλακισμένους, το οποίο ήταν ένα γράμμα 囚, στους σκλάβους και στους εγκληματίες.
Στην Αίγυπτο γνωρίζουμε, από πτώματα που έχουν βρεθεί σε ανασκαφές, πως τα τατουάζ ξεκινάνε από τη Δυναστεία ΧΙ.
Οι αρχαίοι Έλληνες έμαθαν τα τατουάζ από τους Πέρσες. Οι Ελληνίδες τα θεώρησαν ως σύμβολο ομορφιάς. Οι Ρωμαίοι τα υιοθέτησαν από τους Έλληνες και τα χρησιμοποιούσαν για να σταμπάρουν τους σκλάβους τους. Ακόμα τα τατουάζ χρησιμοποιούνταν και από τις δύο φυλές ως τιμωρία. Όταν ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας (306 – 373 μ.Χ.) και ήρε την απαγόρευση του Χριστιανισμού, ο ίδιος απαγόρευσε τα τατουάζ στο πρόσωπο (το οποίο ήταν σύνηθες για τους κατάδικους, τους στρατιώτες και τους μονομάχους), διότι πίστευε ότι το ανθρώπινο πρόσωπο ήταν μια αναπαράσταση της εικόνας του Θεού και δεν έπρεπε να παραμορφωθεί ή να δεχθεί ιεροσυλία.
Το 18ο αιώνα τα τατουάζ άρχισαν να διαδίδονται από τους ναυτικούς που ήρθαν πρώτοι σε επαφή με τους Πολυνήσιους και άλλες φυλές του Ειρηνικού. Εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ από τη φιλοσοφία και την τέχνη των τατουάζ ώστε τα υιοθέτησαν. Γυρνώντας στην Ευρώπη, έφεραν μαζί τους τοπικούς τεχνίτες για να παρουσιάσουν – κυρίως στην Αγγλία – τις παραδοσιακές μεθόδους χτυπήματος σχεδίων στο ανθρώπινο σώμα. Από τότε μέχρι και το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα το τατουάζ μπήκε στο περιθώριο, θεωρήθηκε πως ανήκει μόνο στις ομάδες των ναυτικών και εγκληματιών. Οι ναζί στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο σημάδευαν τους Εβραίους και τους λοιπούς φυλακισμένους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 το τατουάζ άρχισε να γίνετε διάσημο λόγω των μουσικών συγκροτημάτων της ροκ μουσικής αλλά και ηθοποιών. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ζωντανής διαφήμισης του τατουάζ υπήρξε ο Μάρλον Μπράντο ως «στιγματισμένος» μηχανόβιος στις ταινίες του. Το 1963 ο Μπρούνο ντε Πιγκάλ άνοιξε στο Παρίσι το πρώτο στούντιο τατουάζ.
Στο τέλος της δεκαετίας του 1980, η δημοτικότητα του τατουάζ εκτινάχθηκε στα ύψη λόγω των supermodels Στέφανι Σέιμουρ και Κάρε Ότις που είχαν τατουάζ. Παράλληλα, μεγάλοι ηθοποιοί του Χόλιγουντ (Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζούλια Ρόμπερτς, Τζόντι Φόστερ, Σόν Κόνερι, Νίκολας Κέιτζ, Τζίνα Ντέιβις, Σον Πεν, Αντζελίνα Τζολί, Σαρλίζ Θέρον, Μίκι Ρουρκ) το υιοθέτησαν και έτσι δημιούργησαν καινούργιες συνθήκες αποδοχής και ανάπτυξης των τατουάζ σε Αμερική και Ευρώπη. Η προκατάληψη σχετικά με τα τατουάζ άρχισε να μειώνεται σταδιακά τα τελευταία 30 χρόνια και σήμερα αποτελεί μέρος της δυτικής κουλτούρας και κοινωνίας για πολλούς και διαφορετικούς λόγους όπως η μόδα, ο καλλωπισμός από τη μεριά των γυναικών, η ένδειξη δύναμης από την μεριά των ανδρών.
Όπως συμπεραίνουμε οι λόγοι για τους οποίους κάνουμε τατουάζ από το 5000 π.Χ μέχρι και σήμερα δεν διαφέρουν. Σε κάποιες φυλές τα τατουάζ ξεκίνησαν να γίνονται για θρησκευτικούς λόγους, είτε γιατί ήθελαν να τιμήσουν τις Θεότητες τους όπως στην Αίγυπτο,που έχουν βρεθεί μούμιες γυναικών ιέρειες με τατουάζ, είτε γιατί θεωρούσαν ότι παίρνουν δύναμη από τους θεούς τους κάνοντας τα τατουάζ, όπως στη Πολυνησία και άλλες φυλές.
Σε κάποιες άλλες το κάναν ή οι ίδιοι στον εαυτό τους ή κάποιοι άλλοι σε εκείνους για να ξεχωρίζουν, είτε γιατί άνηκαν σε άλλη κοινωνική τάξη είτε γιατί άνηκαν σε μία διαφορετική κάστα ανθρώπων όπως οι μοναχοί, οι ναυτικοί οι εγκληματίες, οι φυλακισμένοι και οι σκλάβοι. Στην Ιαπωνία αλλά και σε άλλες χώρες μέχρι και σήμερα τα μέλη από τις μαφίες, όπως η Γιακούζα, κάνουν τατουάζ τα οποία διαφέρουν ανάλογα από ποια φατρία προέρχονται, για να ξεχωρίζουν αλλά και για εκφοβισμό.
Στην Ινδία και την Ιαπωνία οι γυναίκες έκαναν τατουάζ ή έβαφαν τα προσωπά τους για να ξεχωρίζουν ανάλογα με το αν είναι παντρεμένες ή ανύπαντρες και όχι μόνο(Ινδία) ή αν συμμετέχουν σε θεατρικά που το βάψιμο έχει συγκεκριμένη σημασία κάθε φορά (Ιαπωνία).
Πολλές φορές τα τατουάζ γίνονταν για καλλωπιστικούς σκοπούς κάτι που έχει επικρατήσει μέχρι και σήμερα στις περισσότερες κοινωνίες. Πλέον η τέχνη του τατουάζ έχει εξελιχθεί πάρα πολύ. Από τις τελείες και τα μονοδιάστατα τατουάζ έχουν φτάσει στα τρισδιάστατα. Ο καθένας πια μπορεί να κάνει το τατουάζ που επιθυμεί είτε γιατί θέλει να στολίσει το σώμα του είτε γιατί υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος αποτύπωσης τους όπως μία εμπειρία ή κάποιο αγαπημένο πρόσωπο κ.λ.π.
Όσον αφορά τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν από την αρχαιότητα έχουν εξελιχθεί πολύ, χωρίς να σημαίνει πως σε κάποιες φυλές, όπως στην Αφρική σε κάποια μέρη και σε άλλες Ηπείρους-Χώρες, δεν χρησιμοποιούν τους αρχαίους τρόπους για να κάνουν το τατουάζ.
Στην Αίγυπτο, στην Ταϊλάνδη, στη Πολυνησία, στην Ιαπωνία αλλά και αλλού χρησιμοποιούσαν βελόνες ή αιχμηρά αντικείμενα όπως μαχαίρι (Αφρική) για να κάνουν τα τατουάζ. Παρακάτω έβαλα φωτογραφίες που βρήκα για να δείξω τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε κάθε φυλή. Δεν είναι όλα αλλά πιστεύω πως είναι αρκετά για να πάρουμε μία ιδέα.
Αίγυπτος:
Ταϊλάνδη:
Πολυνησία:
Ιαπωνία:
Το 1876 ο Thomas Edison δημιούργησε μία ηλεκτρική πένα πιθανότατα για να γράφει στο χαρτί η οποία κάνει ακριβώς την ίδια κίνηση με το μηχάνημα του τατουάζ όπως το ξέρουμε σήμερα αλλά και την ίδια κίνηση που έκαναν στην αρχαιότητα οι άνθρωποι κρατώντας τις βελόνες. Αν και δεν εμπορευματοποιήθηκε ποτέ, θεωρείται πρόγονος του σύγχρονου εργαλείου για τατουάζ.
Το 1891, ο Samuel O’Reilly συνειδητοποίησε τις δυνατότητες της ηλεκτρικής πένας του Edison, έτσι πρόσθεσε ένα σύστημα με μια δεξαμενή και έναν σωλήνα ώστε να τροφοδοτείται η πένα με μελάνι με τη βοήθεια ενός ηλεκτρικού μηχανισμού και έτσι δημιουργήθηκε το σύγχρονο εργαλείο τατουάζ.
Μία πιο εξελιγμένη εκδοχή της μηχανής του O’Reilly είναι αυτή:
Τέλος εδώ βλέπουμε την πιο εξελιγμένη μορφή μηχανή όλων των παραπάνω η οποία είναι η σύγχρονη ηλεκτρομαγνητική βελόνα. Είναι ένα ηλεκτρομαγνητικό κύκλωμα που κάνει τη βελόνα να κινείται πάνω και κάτω.
Ελπίζω το άρθρο που έγραψα για τα τατουάζ με τις πληροφορίες που σύλλεξα να σας άρεσε!!!!